Czym jest projekt?


Czym jest Wyzwanie: Teatr!?
  • Ośmiomiesięczny projekt skierowany do młodzieży w wieku 13 – 18 lat;
  • Chcemy pokazać teatr jako miejsce otwarte do młodych, gotowe do dialogu;
  • W szkole brakuje miejsca na edukację teatralną – mu uzupełniamy tę lukę;
  • Warsztaty łączące wiedzę o teatrze z praktyką, historię ze współczesnością;  
  • Udowodnimy, że teatr to nie tylko sztampowe i utarte schematami myślenie – to przestrzeń na kreatywność, twórczość, a nie tylko obowiązkowe wycieczki szkolne. 


Jakie działania czekają na uczestników projektu?
  • 10 warsztatów teatralnych
  • Akcje parateatralne w przestrzeni miejskiej (m. in. Święto ulicy Wilama Horzycy)
  • Młodzieżowy blog teatralny
  • Multimedialny przewodnik po teatrze i miejscach teatralnych Torunia
  • Teatralne historie mówione
  • Warsztaty sitodruku
  • Udział w premierach, przedstawieniach festiwalowych (Festiwal Debiutantów „Pierwszy Kontakt”) oraz dyskusjach po spektaklach.


Projekt zostanie przeprowadzony w dwóch częściach: cykl wiosenny (maj – czerwiec   2017) oraz cykl jesienny (wrzesień – grudzień 2017). Istnieje możliwość wzięcia udziału w tylko jednym cyklu.

Tematy warsztatów:
I część: maj – czerwiec
*                       „Teatr niejedno ma imię” – definicje, formy teatralne. Warsztaty wprowadzające
Pierwsze spotkanie posłuży wzajemnemu poznaniu się uczestników, ich integracji, uruchomieniu wyobraźni, pobudzaniu kreatywności. Głównym efektem poznawczym będzie odkrycie wielości znaczeń teatru - jako instytucji, budynku, dziedziny sztuki, medium, widowiska, sytuacji egzystencjalnej (filozofia dramatu), użytecznej metafory (theatrum mundi, theatrum anatomicum, teatr wojny).
*                       Wilam Horzyca – Krzysztof Warlikowski: Szekspir w teatrze XX i XXI wieku
Impulsem dla uczestników warsztatów będzie symboliczne zderzenie dwóch wielkich osobowości artystycznych: najwybitniejszego artysty w toruńskim teatrze XX wieku, przedstawiciela polskiego teatru monumentalnego z reprezentantem najnowszego polskiego teatru nazywanego postdramatycznym. Spotkanie na gruncie ich inscenizacji dramatów Szekspira będzie okazją do rozpoznania różnic między teatrem słowa i teatrem cielesności, teatrem iluzji i teatrem transgresji. Postacią patronującą twórczym działaniom będzie książę duński - Hamlet.
*                       Konstanty Stanisławski – Maja Kleczewska: aktorstwo i psychologia
W ramach tych warsztatów nastąpi symboliczne spotkanie dwóch reżyserów, którzy z niezwykłą inwencją wykorzystują koncepcje współczesnej im psychologii w tworzeniu przedstawień mocno oddziałujących na widzów. Rosyjski reformator teatru, twórca Moskiewskiego Teatru Artystycznego, który zainspirował współczesne kino amerykańskie i jego najwybitniejszych aktorów (Marlon Brando, Marylin Monroe, Dustin Hoffman) zostanie powiązany z reżyserką-dyplomowaną psycholożką, która wnika nie tylko w psychikę postaci swoich inscenizacji, ale także w psychikę grających je aktorów. Jednym z tematów warsztatowych będzie poznanie samego siebie poprzez bycie aktorem.
*                       Bertolt Brecht – Jan Klata: teatr polityczny
Podczas tych warsztatów spróbujemy poszukać środków wyrazu, dzięki którym ludzie mogą manifestować swoje przekonania: na ulicy i w teatrze, w szkole i Internecie. Zapytamy o stosowność ram protestu i o to, czym debata publiczna różni się od hejterstwa, dyskusja od bezrozumnego przekrzykiwania. Patronami spotkania uczyniliśmy artystów z różnych epok; prekursora teatru politycznego nazywanego teatrem epickim (dla ludzi myślących i wrażliwych społecznie) oraz współczesnego teatralnego prowokatora z irokezem na głowie i różańcem w kieszeni. Pytanie: jak poprzez teatr rozmawiać o świecie, w którym żyjemy? Czy poprzez teatr można go (troszeczkę) zmienić na lepsze?

II część: wrzesień – grudzień
*                       Mieczysław Limanowski – teatra toruńskie
*                       Mieczysław Limanowski, współtwórca słynnej Reduty, zainspiruje uczestników warsztatów do fotograficznej podróży po miejscach w Toruniu, w których odbywały się kiedyś i odbywają się dzisiaj różnego rodzaju ceremonie, przedstawienia, widowiska, protesty, zawody, obrzędy. Z telefonem komórkowym w ręku zbierzemy dowody na istnienie Miasta jako Teatru: sztuki teatru sensu stricto, widowisk muzycznych, cyrkowych i sportowych, a także Teatru Niewidzialnego, który wyłania się, kiedy podpatrujemy codzienne życie naszego miasta.
*                       Wsiewołd Meyerhold – Cirque de Soleil: ciało przeciw grawitacji
Akrobata w powietrzu sprawia wrażenie, jakby nie obowiązywały go żadne prawa fizyki. Czy ludzie potrafią latać? Co zrobić, aby uczynić własne ciało poręcznym narzędziem fizycznych ewolucji? Uczestnicy warsztatów poszukają - w rozsądnych, bezpiecznych ramach - sposobów posługiwania się ciałem w sytuacji przedstawienia. Na kilka godzin staną się klaunami, żonglerami, szczudlarzami, a dzięki patronatowi Meyerholda zastanowią się, w jakim stopniu „sztuki jarmarczne" stanowią ważne źródło teatru. Jak „buda jarmarczna" przeistacza się w prawdziwy teatr? Na czym polega "biomechanika" ciała, jego motoryczność?
*                       Bob Dylan – Frank Castorf: rock w teatrze
Przedmiotem tych warsztatów będzie frapujące zagadnienie muzyczności teatru i w teatrze. Choreiczność i chóralność teatru. Piosenka/song/melorecytacja w teatrze. Rockowy wokalista/idol/aktor śpiewający. W działaniach uczestników warsztatu pojawią się teksty piosenek ostatniego jak dotąd laureata Literackiej Nagrody Nobla, rockowego poety - Boba Dylana, a także obrazy z przedstawień wybitnego niemieckiego reżysera Franka Castorfa. Zasadnicze pytanie: czy muzyka i teatr dają wieczną młodość? Co o młodości wiedzą 75-letni noblista i 65-letni artysta teatru?
*                       Jerzy Grotowski – impro (teatr improwizowany): po co teatr?
Teatr improwizowany cieszy się w Polsce w ostatnich latach niezwykłą popularnością. Czy to jest teatr? Forma sztuki? Czy daje coś więcej niż dobrą zabawę? Czy może nas - aktorów i widzów - rozwijać? Czy pozwala się doskonalić? Czy może istnieć teatr jako „coś więcej niż teatr"? Od wspólnej zabawy w improwizowanie spróbujemy dotrzeć w rejony teatru antropologicznego i parateatru uprawianego w drugiej połowie XX wieku przez najbardziej znanego na świecie polskiego myśliciela i praktyka teatru - Jerzego Grotowskiego.
*                       Pina Bausch – Marina Abramowicz: energia ciała
Podobnie jak w poprzednich warsztatach głównym obiektem zainteresowania będzie ciało. Tym razem jednak napięcie pomiędzy ciałem w (uestetyzowanym) ruchu a ciałem performera, które służy poświęceniu i transgresji (przekraczaniu granic - norm społecznych, religijnych, nietykalności osobistej itp.) Zapytamy o znaczenie ciała w kulturze współczesnej, o eksploatowanie pięknych ciał przez przemysł rozrywkowy, o sensowność i zakres dopuszczalności obnażania ciała w dzisiejszym świecie. Hasło wywoławcze: embodied mind (umysł wcielony), tzn. że żaden człowiek nie jest tylko ciałem.
*                       Peter Brook – Eimuntas Nekrosius: przestrzeń w teatrze
Największym reżyserem, który występował w Toruniu regularnie od początku lat 90-tych XX wieku i pokazał ponad dziesięć znakomitych przedstawień - m.in. "Hamleta", "Makbeta", "Otella", "Trzy siostry", "Boską komedię", a dzisiaj zbiera nagrody jako reżyser "Dziadów" Adama Mickiewicza w Teatrze Narodowym w Warszawie, jest litewski mistrz Eimuntas Nekrosius. Odwołując się do jego wielkiej wyobraźni plastycznej, podsuniemy uczestnikom warsztatów inspiracje do tego, jak zagospodarować przestrzeń w teatrze? Jak ją zapełnić przedmiotami? Jak modelować światłem? Jak budować nastroje? Jak sterować uwagą widza? A może nie trzeba niczego zapełniać? Może lepszym rozwiązaniem jest „pusta przestrzeń" Petera Brooka, wielkiego inscenizatora dzieł Szekspira? Patron spotkania: jeszcze raz Szekspir i jego myśl o świecie, który jest teatrem i ludziach, którzy są aktorami The Globe.

Wszystkie warsztaty będą prowadzone przez dwóch animatorów (twórcę i badacza/ kulturoznawcę/ pedagoga teatru) co daje gwarancję interesującego zestawienia, wręcz zderzenia wiedzy z artystycznym eksperymentem.  Proponowanym warsztatom przyświecać będzie zasada: jak najdalej od rutyny szkolnej i tradycyjnego wykładu uniwersyteckiego, z jak największym naciskiem na kreatywność młodych ludzi.



Projekt jest efektem współpracy Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu oraz Zakładu Dramatu i Teatru Katedry Kulturoznawstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Projekt finansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.





Brak komentarzy:

Prześlij komentarz